tag:blogger.com,1999:blog-44154994074414526292024-03-13T19:59:22.300-07:00buthosΜην ρωτήσεις ποσω χρονων είμαι… γεννήθηκα την μέρα που σε γνώρισα και θα πεθάνω την μέρα που θα σε χάσω…!o buthoshttp://www.blogger.com/profile/09285178102534590751noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-4415499407441452629.post-53227839806719058682010-03-24T19:14:00.000-07:002010-03-24T19:18:53.575-07:00μεγαλώνοντας<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiraoYBy7EbW0xOsw0Kfw5nzKXjelrCYpGxRw-iEewXBXFWpALGFVOOkzGli6KfBjvnBE_HAQHG4HK5k52fnQq9WvfyWWNiMJ2tzdDE4V-4YMnlDEwhFlGVRDSUEBWx-JjQxdVgllzO3c75/s1600/236044~1.JPG"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 219px; FLOAT: right; HEIGHT: 196px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5452389771863987634" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiraoYBy7EbW0xOsw0Kfw5nzKXjelrCYpGxRw-iEewXBXFWpALGFVOOkzGli6KfBjvnBE_HAQHG4HK5k52fnQq9WvfyWWNiMJ2tzdDE4V-4YMnlDEwhFlGVRDSUEBWx-JjQxdVgllzO3c75/s320/236044~1.JPG" /></a><br /><div></div><br /><div>μεγαλώνοντας βλέπεις ζεις περιστάσεις αναρωτιέσαι<br />κοιτάζοντας ανθρώπους μπροστά σου<br />που έχουν πιάσει τον πάτο<br />προσπαθείς να μπεις στη θέση τους να νιώσεις<br />έστω για ένα λεπτό αυτό που καταρρέει μέσα τους<br />και τους έκανε να φτάσουν εκεί που είναι<br />μιλάς μαζί τους και πάνω<br />στα λόγια τα πολλά λες "σε καταλαβαίνω"<br />ενώ στην ουσία κανεις δεν μπορεί να καταλάβει<br />πραγματικά το πως είναι να νιώθεις αυτό το συναίσθημα του πόνου<br />δίχως να έχεις ζήση η έχεις βρεθεί ποτε ο ίδιος σου σε αυτό το σημείο.<br />φτάνεις στο πάτο .. το πρώτο πράμα που σκέφτεσαι είναι να δόσης<br />ένα τέλος.. ένα τέλος που θα σε κάνει ίσος να βρείς τι γαλήνη, την ηρεμία σου...<br />κάτι όμως σε κρατάει.. σε απομακρύνει από τι σκέψη αυτή,..<br />για ποσο όμως!!!!!<br />Η ζωή σου έχει καταντήσει ένα θέατρο<br />το γέλιο σου είναι αμήχανο<br />βρίσκεσαι σε παράστασης γνώριμες σύγχρονος και απόμακρες<br />νιώθεις τον εαυτό σου σαν ένα άγαλμα που απλά υπάρχει<br />προσπαθείς να αρπάξεις την τελευταία δύναμη που σου έχει απομείνει<br />να βάλεις φωτιά και να να κανεις σταχτη όλα αυτά που σε οδηγούν στον πάτο<br />να πιάσεις από τα χερια και πάλι τι ζωή και να κερδίσεις το χαμόγελο σου ξανά<br />να γίνεις ο εαυτός σου που όλη γνώριζαν και θαύμαζαν...<br />ποτε σου όμως μην περιμένεις να καταφέρεις να στάθης και πάλι ψιλά<br />αν δεν πιστέψεις, αγαπήσεις τον εαυτό σου<br />αυτός που πραγματικά είναι<br />γιατί το αξίζεις. </div>o buthoshttp://www.blogger.com/profile/09285178102534590751noreply@blogger.com0